I ha so ne Feissbukakaunt, aber i mache chum öppis drmit, ha dr Närv nid, luege aber gärn die schöne Fötis vo mine 14 Fründe a. Mängisch tuet mi Tochter mir es Bild druf oder e Usspruch, wo ni gmacht ha, wie: „Äs git Lüt, die säge eifach gäng Ja“.
Wi gseit, i ha dä Akaunt houptsächlech drzue, dass i die feine Pâtisseriekreatione vom Wältmeischter u sire Cruu cha luege.
O die stimmigsvolle Sunneungergäng, die härzige Enkelching und Fotone vo däm feine ungarischjüdische Ässe, wo mi Fründ us Naharya poustet, laikeni ab u zue oder schribe e Glückwunsch zu mene Fescht. Klar, klickeni de o i de Profil vo dene ihrne Fründe ume u de gseht me de, was i scho vor em Feissbuk ha vermuetet: mi kennt eifach vil meh Lüt, als me dänkt.

Letschthin bi ni zuefällig uf ene Name gstosse, wo mer bekannt isch vor cho. I ha de druf klickt u mi lachet e Ma a mit äbemässige Zäng, agrauete Haar, amene graumelierte, pflegte Bart, imene gälbe Sportliibli, Sekundarlehrer. Sicher isch er vil dusse. Hinger dr gschmackvolle Brülle blitze siner Ouge spitzbüebisch. Obwohl 63 Jahr vergange si, sit i ihn zletscht Mal gseh ha, kenne nine sofort wider, dr Sämi, mi Verehrer us dr Ungerschuel.
Är isch nid gsi, wie di angere, het gärn gläse, isch mit dr Mueter ga ichoufe, het ihres Velo grüen agmalt, was si ganz toll het gfunde. Die angere Giele hei nid gwagt, ne uszäpfle, will er guet ir Schuel und im Sport isch gsi.

O wo ner d’Lehrere gfragt het, öb är mit mir i ds Handarbeite dörfi cho, het kene glachet. Dr Sämi isch de näbe mir ghocket, het im Schwick feschti Masche, Stäbli u Luftmasche chönne wi mir Meitschi u het es grüens Ichoufsnetz mit silberige Ringe für d’Träger ghääglet. Nach der Schuel het är mi mängisch hei begleitet, obwohl das für ihn e Umwäg isch gsi. Är het Gedicht gärn gha u se uswändig chönne. Woni einisch chrank bi gsi, het er mir Grossmuetter es Strüssli Schneeglöggli für mi mitgä. Är het mini Zeichnige grüehmt u mängisch hani ihm siner e chli verbesseret. Wil er es Jahr elter isch gsi als ig, isch er de i d’Sek u ines angersch Schuelhus cho.
Dr Sämi isch sicher o dr Grund, warum ig i d’Sek ha wölle. Miner Eltere hei drvo ke Ahnig gha u hei ersch vernoh, das i d’Prüefig bestange ha, wo d’Lehrere mim Vater het gratuliert, das i die Beschti vo de Meitschi sig gsi.

I dr Sekundarschuel hani de dr Sämi wider troffe. Bis i bi cho, het sech keis Meitli für dä gspässig Bueb interessiert, aber will i ihn guet ha gfunge – es isch mer später no es paar Mal e so gange – si si uf einisch um da Chnab umegschwänzlet u hei ne aghimmlet. Bsunders d’Bünzi Käthle, d’Tochter vom Gärtner, het ne nümm us de Ouge gla. Die Käthle isch de froh gsi, dass i furt züglet bi. Im letschte Schilager uf dr Staffelalp het si gseit – mir si imene Masselager gschlafe, trennt vo de Buebe – „Mach dr keni Sorge, i luege guet zum Sämi“.

D’Bünzi Käthle het ihres Verspräche ghalte. Uf Sämis Feissbuk-Profilbild chlammeret si sich fescht a si Arm. Si het e modische Churzhaarschnitt, e passendi Brülle zu ihrer rote Bluse, es fins Guldchötteli wo mit ihrem Guldzang hinger obe rächts um d’Wett glänzt. I vermuete, si het kes Grämmli Fett zvil und isch zfride mit emene gmeinsame Feissbukakaunt zäme mit Sämin u wahrschinlech hei si one gemeinsami e-Mailadrässe, zämegsetzt us ihrne Vornäme u de erschte Buechstabe vom Doppelnachname: saekaehadbuen@hispeed.ch.
Das isch ja öppis, wo ni nie hätt wölle.